Cis is mijn vader, de Va zoals we thuis zeggen. Grote veranderingen of belangrijke stappen in mijn leven, zullen mijn ouders nog steeds als eerste horen. Soms als pure mededeling, haha! En toch ook vaak om hun mening te horen of hun zege te krijgen. De Va is dan de man van de analyse, hij bekijkt het van verschillende kanten maar steeds met de nodige empathie. Buiten vorig jaar een fietstocht van een weekje met ons gezin, is het decennia geleden dat ik nog zoveel tijd samen met mijn vader doorbracht. Om hem nu Marrakech te tonen is fijn en om mijn plannen in deze stad met hem te bespreken maakt het bijzonder.

In Marokko bezoekt hij me in het gezelschap van Fred. Fredje voor de vrienden en Frédéric voor de officiële ontmoetingen. Sinds enkele jaren zijn de Va en Fred elkaars reisgezelschap. Fred reist graag, bezoekt dan liefst historische sites en gaat graag uitgebreid op restaurant maar hij heeft daarbij assistentie nodig omwille van zijn rolstoel. Het duo is het samen reizen duidelijk gewoon, ze zijn praktisch gepakt en gezakt, ze maken grapjes en wat de ene uit het oog verliest zal de andere net in’t oog springen. Marrakech is hun eerste keer samen buiten Europa. Ze rollen zonder problemen door de medina tussen brommers en stootkarren, ontwijken losliggende stenen en pakken hun tijd in het Bahia paleis en op de terrasjes. Marokkanen assisteren hen in de souks en een stoere buitenwipper draagt Fred zelfs naar het dakterras van een restaurant. 

Voor mij is het zo’n evidentie dat mijn vader dit allemaal vol energie en zonder morren doet. Ik weet niet anders dan dat mijn ouders zich engageren voor anderen thuis en in de wereld. Maar door de waardering die Fred uitdrukt en de bewondering van andere gasten in de riad, besef ik dat het uitzonderlijk is en ben ik best fier op het nest waaruit ik kom.

Ik zat al zo’n 14 jaar in de Chiro wanneer Elke er in de leidingsploeg als nieuweling bij komt en we onmiddellijk op kamp een klein tentje delen. Het is een soort late roeping maar Elke en de Chiro blijkt een goeie match en ze effent het pad voor haar zussen en broer die haar naar de jeugdbeweging volgen. We worden instant vriendinnen. Zij zit eerst op het conservatorium en studeert dan logopedie, wat haar alert maakt voor mijn hese stem en haar plagerig doet switchen tussen huig-R en tongpunt-R, iets wat mij maar niet lukt. Haar drang om te leren en te creëren blijft groot. Ze combineert een job met nòg een studie regie en maakt verschillende voorstellingen.

Er zijn tijden dat we elkaar vele weken niet zien of horen door overvolle agenda’s, verschillende vriendenkringen of een lief dat het ritme verandert. En dan zijn er tijden dat we heel erg veel nood hebben aan elkaars gezelschap en advies. Zo kreeg ik in Marrakech een telefoontje van Elke dat ze me toch echt heel graag wil zien en bezoeken. Zelf vindt ze zich een minder avontuurlijke ziel dan ik maar ze staat er toch maar slechts enkele weken na dat telefoontje, op haar eentje, op een ander continent. We babbelen lang bij op het ene en het andere dakterras, we slenteren door het Bahia paleis en de Majorelle tuin, we zoeken bij +40 graden toch een hammam op en we snoepen bij het ondergaan van de zon veel zoet op de eerste avond van de ramadan.

Check this:

• Op de Academie Wilrijk volg je woord bij Elke.

• Bevlekt is één van de projecten waar Elke mee haar stempel op drukt.

Een studierichting, een radioredactie, een woonplaats in Brussel West,… Bene en ik hebben veel gemeenschappelijke linken. Maar het blijkt moeilijk om zo één exact iets aan te duiden waardoor mijn band met haar en Bruno hechter werd. Het groeide, door de ritjes bij mij achterop de moto om voor dag en dauw naar FM Brussel te rijden, doordat ik zowel hou van wijntjes drinken met Bene als van het assortiment van Brasserie de la Senne degusteren met Bruno, door af en toe eens een weekendje weg. 

Het was snel beklonken dat ze met hun gezin op reis zouden komen naar Marokko. We stippelden een route uit en hun kinderen begonnen enthousiast af te tellen. Suzan is een showbeest, mogelijk is dat gestimuleerd doordat ze al van vlak voor haar geboorte werd onderworpen aan Lange Jojo en onze vriendenbende op een Brussels volksfeest… Een nieuwsgierig meisje dat altijd een babbeltje komt doen en in Marrakech met haar fototoestel een eigen reisreportage maakt. Maar in Marokko gaat toch vooral de 3-jarige Marcus met alle aandacht lopen. Hij rent van de ene naar de andere indruk, giert het uit als de chauffeur zijn naam roept en zwaait vriendelijk naar elke Marokkaan die op zijn beurt vertederd terug lacht. 

We vieren Bene’s verjaardag met taart en doen terrasjes net alsof we in onze Bar Eliza zitten. Fijn om dat vertrouwde stukje Brusselse vriendschap hier in Marrakech te ervaren. 

Check this:

• Bene staat soms vroeg op voor de ochtend op Radio 1.

Ik heb een tante in Marokko hip hoi! Mijn neefjes zingen met dit kinderliedje over het bezoek aan hun tante Lotte en zo rijden ze door de woestijn op een kameel. “Aah nee,” verbeteren ze mij: “het dier heeft maar één bult, het is een dromedaris!”

Als kind gingen we met de Van Den Bogaerts op vakantie in eigen land, 4 kinderen op de fiets, bagage op onze rug en als het wat ver was voor onze beentjes stapten we de trein op. Dat blijkt een goeie basis voor het avontuurlijk reizen dat we nu als volwassenen ondernemen. Twee van men broers bezoeken me samen met hun gezinnen in Marrakech en ze maken er meteen een rondreis van. Slapen in een nomadentent, bergen beklimmen, souvenirs kopen en simultaan met de speaker van de moskee roepen “allemaal komen bidden!”, een groot avontuur voor kleine jongens. De neefjes worden door de Marokkanen over hun koppeke geaaid en letterlijk op handen gedragen. Ik kan een stukje meereizen en ontdek Marokko letterlijk vanop een ander niveau want kinderogen zien details waar ik als grote mens voorbij wandel. 

Men broers pak ik ’s avonds mee naar Gueliz, de nieuwe wijk van Marrakech, om pinten te pakken. Met mijn lieve en creatieve schoonzussen wissel ik ideeën uit over de eventuele toekomstplannen. We sluiten de reis af op ons dakterras in de medina, met de jongens rond een klein vuurtje waar ze kefta-burgers bakken. We drinken onder de sterrenhemel en vergeten de tijd, dat vinden de kinderen prima. Heerlijk om ook men familie hier gezellig op haar gemak te hebben. Als ik in Marrakech blijf plakken dan komen ze terug, daar ben ik zeker van als we afscheid nemen.

Check this:

• 40 Winks is Instrumental Hip Hop with a Twist van Wiet

• Senne is web designer en developer. HumanHuman is een music discovery community dat hij opstartte en beheert

Katrien en ik ontdekken elkaar pas op’t einde van onze studies in Brussel. We delen etentjes en terrasjes, gaan samen op reis en ik mag talloze keren mee naar haar werk, naar concerten in de Ancienne Belgique! We zijn er voor elkaar op de schone momenten en ook als er  tranen vloeien. Op een dag krijgt Katrien een grote bos bloemen, van Tom, hij werkt in Italië in de bloemen en hij blijkt behoorlijk romantisch. Want hoe omschrijf je dat anders als je als tiener even een koppeltje was en als late twintiger je grote vlam bloemen stuurt en haar hart weer verovert… romantisch, toch?

Ondertussen werkt hij niet meer in de bloemen maar is hij #mymanthebarber en hebben ze samen Lou en Cis. Zij ruilde de concertzaal van de AB in voor een eigen creatieve plek waar ze met Re.Touché kledij een nieuw design en zo een tweede leven geeft. Katrien die durft, die zoekt en die zet door. 

Jaarlijks maken Tom en Katrien bewust tijd voor een citytrip samen, als koppel, nog steeds romantisch, toch? Dit jaar mag het wat verder zijn en mag ik in Marrakech deel uit maken van hun citytrip, mogelijk is dat iets minder romantisch, hihi. Crossfit is hun grote uitdaging waarvoor ze een taxi onderhandelen naar een achterbuurt van Marrakech om daar te trainen. En vooral gaan we samen lekker uit eten, kuieren we door de souks en delen we ook nu weer de schone momenten én de tranen…

Check this:

• Re.Touché de creatieve handen van Katrien aan de slag met tweedehands en restjes stof

• ROOTS barber.shop de plek waar Tom mannen tijdloze kapsels aanmeet terwijl hij een vinyl op legt

Enkele dagen Marrakech werden voor Xavier gesandwicht tussen het presenteren van het laatavond journaal en De Ochtend. Veel werk op onnavolgbare wijze combineren, zo leerde ik Xavier midden jaren 2000 bij FM Brussel kennen. Van alles op de hoogte zijn en dan nog eens oprecht begaan met collega’s en vrienden. Ook nu zijn stem en kennis al vele jaren op VRT klinkt, lijkt hij dat nog steeds zo te doen. Fijn dat zijn lief Bas er in Marrakech bij is. Bas gidst hen via een geheel eigen weg naar het modemuseum van Yves Saint Laurent. Ik stuur hen naar Max & Jan omdat ik vermoed dat die conceptstore in de smaak zal vallen. Een paar strakke lijnen en stylish design kunnen ze meer appreciëren dan de bonte kleuren op doek waarmee een lokale artiest zijn interpretatie van de Koutoubia moskee weergeeft. Ik zie hen genieten van de zon, van het dakterras en vooral van elkaar. 

Check this:

• Art . Object . Furniture van Bas Pattyn

• Google leidt je naar de programma’s en interviews van en met Xavier Taveirne. Zijn fans liken deze pagina

Yasmina moet zowat de grootste enthousiasteling in mijn vriendenkring zijn, diegene die me steeds met complimentjes overlaadt. In haar wereld lijkt alles zooooo lief en mooooooi en SUPER en bestaat er geen decibel-begrenzer. We leerden elkaars wereld de laatste jaren beter kennen en deelden naast dat pure enthousiasme nog een hele waaier aan emoties. We waren collega’s, werden buren en zijn nu vriendinnen. Twijfel, moeilijke momenten, afscheid nemen, grote beslissingen, het ging de laatste maanden hard. We verteerden het bij geïmproviseerde etentjes met cava of last minute met ne petit stella. En zij pent het neer in prachtige columns. 

Yasmina, de halve Marokkaan, is fier dat ik in haar vaderland ben. Yasmina, de vriendin, hoopt dat ik Brussel niet voor altijd verlaat. Ik hoop dat ze nog vaak naar Marrakech zal afzakken, hier spotten we nieuwe mode en gaan naar de hamam. De tekst die ze me nadien stuurt, oooh weer zo puur… dat is haar wereld.

Check this:

• O.a in Charlie Magazine lees je de columns van Yasmina

• Yasmina El Messaoudi boek je via Studio Charlie als moderator of presentator

Dé reden om op groepreis te gaan, bestaat die? Als reisbegeleider hoor ik vaak van deelnemers dat ze het handig vinden dat ik alles organiseer en ze op een groepsreis meer dingen kunnen zien en doen dan in hun eentje. Meestal zijn het mensen die zo’n trip best wel alleen kunnen regelen maar liever in gezelschap reizen en andere mensen willen ontmoeten. In totaal heb ik meer dan 100 deelnemers op 15 reizen begeleid. En soms houdt het contact langer aan, zoals bij Yves. In 2011 reisden we KrisKras door Ghana, paar jaar later in 2017 trok hij op Joker reis met me mee van Kampala naar Addis Abeba. Op die laatste roadtrip zat ook Delphine in onze groep! Twee fijne mensen op een fantastische reis waar we samen mooie herinneringen maakten. In Brussel, Kortrijk of Gent kregen we onze agenda’s moeilijk gematcht. Dus werd Marrakech de plek om onze gemeenschappelijke band met Afrika weer wat aan te scherpen. 

Delphine duikt weg als iemand een foto van haar neemt, zij is het liefst zelf de fotograaf. Op reis maakt ze knappe portretten, valt haar oog op grappige details en brengt ze landschappen schoon in beeld. En Yves die haalt wel eens de voorpagina van de krant. Al loopt hij, net als Delphine, zelf niet in de kijker. De verhalen van mensen daar gaat hij achteraan als journalist bij De Standaard waar hij de Belgische actualiteit opvolgt. Nog voor ik het wist boekten Delphine en Yves hun ticket naar Marrakech en hun kamer in Riad Orange. Haha, zie je wel dat ze zo’n reis zelf kunnen organiseren. Heerlijk om hun gastvrouw te zijn en gezellig om hier bij te babbelen. Samen met de andere bezoekers leken we af en toe weer op groepsreis!

Check this:

• Yves is journalist bij De Standaard

• Joker verlegt je grenzen

Quasi 30 jaar zijn het vriendinnen: Suzy en Cindy. Beide hebben even nood aan zon en andere omgeving, dat brengt hen tot bij mij in Marrakech. Cindy leerde 5 woorden Arabisch van de studenten die zij Nederlands leert. Vlotjes begroeten, onderhandelen, afwimpelen en veel lachen kan dit duo. Aan de vuile lucht en de verkeerschaos in Marrakech storen ze zich net als ik. Sinds Suzy zo’n 15 jaar geleden over de jeugdraad vertelde in mijn uitzending op FM Brussel, link ik haar met jeugd en politiek in Brussel. Maar zo leg ik de focus te veel enkel en alleen op haar werk. Want ondertussen link ik haar vooral met dansen op Couleur Café of Deep in the Woods, met samen feestjes organiseren voor onze tandartsvriendin, met supporteren voor de Rode Duivels, met gezellig op café,… én ik link haar met Lommel. Haar roots hoor je in haar accent en draagt ze fier uit tot in Marokko. Als een woestijnjongen met foto’s van zandduinen indruk op haar wil maken, antwoordt ze doodleuk dat ze dit kent van bij haar thuis, daar hebben ze de Lommelse Sahara! 

Check this:

• Suzy en de verkiezingen: one.brussels

Dit power-koppel mag ik als eerste ontvangen in Riad Orange. Work hard, play hard, daar staan Nadou en Karim helemaal voor. In Antwerpen zijn ze uitbaters van Tartine en liggen ze aan de basis van restaurant Gojo. Hun vakantie in Marrakech bestaat uit een terrasje doen en dan een ander terrasje doen en dan euh… nog een terrasje doen, heerlijk! Karim en ik delen dezelfde roots: Merksem. We liepen hand in hand betogingen als kind. Sebahi, zijn naam, verklapt dat hij ook Marokkaans bloed heeft en dat merk ik bij de manier waarop hij door Marrakech kuiert en de adviezen die hij me geeft. Zijn vrouw Nadou is sinds enkele jaren mijn vriendin met wie ik dansend op de eerste rij van concerten sta, met wie ik fantaseer over de mogelijkheden in haar geboortestad Addis Abeba, met wie ik twijfels kan delen en met wie ik lekkere wijn kan drinken. Ze is vaak jaloers op de reizen die ik mag maken maar de laatste tijd zet zij die reiskriebels ook om in daden en lijkt de hashtag #travelingmom voor haar uitgevonden. Wat een plezier om gastvrouw van dit duo te zijn en samen met hen (culinair) te genieten in mijn nieuwe stad.

Check this:

• Maison Tartine, Minderbroedersrui 60 in Antwerpen

• Gojo, Minderbroedersrui 43 in Antwerpen