Energie tanken op vakantie

Wij zijn eindelijk nog eens op vakantie geweest! Weg van huis met een valies vol zwemgerief, stapschoenen en zonnecrème. Die grote valies was mogelijks lichtjes overdreven aangezien we slechts 3 dagen op vakantie gingen en ik in normale omstandigheden zou spreken over een weekendje weg of er efkes tussenuit glippen. Maar we weten allemaal dat het sinds maart 2020 geen normale omstandigheden zijn, awoe corona! 

Tot een jaar geleden verlegde ik mijn grenzen met Joker en ging ik jaarlijks als reisbegeleider op groepsreis. Ik trok er ook zelf regelmatig op uit, alleen of met vrienden, weekendjes in België of op citytrips in Europa, cocktails drinken in Cuba, fietsen langs de Donau of nieuwjaar vieren in Senegal,… ik hield me de laatste jaren niet in, waarom zou ik? Het ontdekken van ongekende plaatsen en het ontmoeten van fijne mensen, het lekker eten en drinken, de sportieve inspanning en het lui relaxen, van vakantie en reizen krijg ik bakken energie.

Door de recente veranderingen in mijn leven, kon ik natuurlijk voorspellen dat vakantie een andere invulling zou krijgen. Want tuurlijk zorgt de komst van een baby ervoor dat je op een andere manier nadenkt over reizen en verlof. Ook al namen we onze wereldburger vanaf zijn geboorte overal mee naartoe met de metro en de trein, vanuit Brussel naar Antwerpen en Oostende. En toen Nizar 6 weken jong was, vlogen we van Brussel naar Marrakech. Ok dat was eerder voor een verhuis dan voor vakantie maar het had veel weg van op reis vertrekken. Door de douane met kinderwagen en bagage, aan mijn borst in een stevige turbulentie hoog in de lucht, een luier verschonen in het vliegtuigtoilet, mijn kleine reiziger deed het zonder huilen! 

Een andere invulling van vakantie want tuurlijk is het verbouwen en opstarten van een eigen restaurant qua planning en qua financiën geen ideaal moment om een verre reis te maken. Grootste reisplannen kunnen we weer maken als de zaak goed draait maar om nu helemaal zonder uitstappen en reisjes vallen, dat zagen we ook niet zitten. Dus namen mijn man Rachid en ik ons voor om minstens één keer per maand een daguitstap te maken en ook af en toe een meerdaagse weg met ons gezin te organiseren. Voor ons zou dat de beste manier zijn om met de nodige energie en de goeie vibe onze zaak te runnen. En geef toe, een ViaVia reiscafé waarvan de eigenaars het liefst thuis blijven zou ook maar vreemd zijn, toch? Vanuit Marrakech hoeven we niet eens lang te reizen om in een hele andere omgeving terecht te komen. We zitten onmiddellijk in het Atlas gebergte of op het strand aan de Atlantische Oceaan en gaan we de andere kant uit dan is er de woestijn.

Variatie genoeg voor avontuurlijke of ontspannende uitjes maar tijdens de coronacrisis een tijdlang verboden of een heel gedoe om gestempelde reisdocumenten te bemachtigen om je binnen Marokko te verplaatsen. Er was dus een half jaar geen sprake van nog maar te denken aan een korte vakantie. Tot nu, de reismicrobe was niet meer te onderdrukken en onze moraal kon best een boost gebruiken. 

We laden onze valies in en trekken naar Lalla Takerkoust, een dorp net buiten Marrakech aan een dam. Daar logeren we op de vakantieboerderij Jnane Tihihit. Voor mij een soort trip down memory lane want als kind stond ik vaak tijdens de vakantie mee stallen uit te mesten en zag ik kalfjes geboren worden, wij hielden met ons gezin in de jaren ’80 en ’90 het Belgische hoevetoerisme mee in stand. Zalig dat ik dit nu ook met mijn zoontje én in Marokko kan doen! Hij kijkt zijn ogen uit bij de geiten en de paarden, bij de kwetterende ganzen en bij het melken van de koeien. We eten groenten uit de moestuin, fruit uit de boomgaard, verse melk van de koeien en geitenkaas bij het ontbijt. Elk huisje op de boerderij heeft een eigen tuin en omdat we de enige gasten zijn hebben we ook het zwembad voor ons alleen! 

Wat een gevoel, na al die maanden van beperkte bewegingsvrijheid en van grote onzekerheid kunnen we hier even echt ontspannen. En gelukkig zijn we onze impulsiviteit en onze zin voor avontuur nog niet verloren. Als we gaan stappen blijkt het na 2 uur wandelen toch te warm én te ver om het volgende dorp te bereiken, dus duim omhoog en liften. Zalig dat we daar allebei geen seconde over twijfelen. En of het aan onze baby of aan onze autostop skills ligt, de eerste auto pakt ons mee en zet ons af aan een restaurant met zalig uitzicht over het meer, met tuin én zwembad, daar duiken we in ons ondergoed in want tja wie pakt nu zwemgerief mee op een wandeling? 

Mondmaskers en ontsmettingsgel dat steekt wel in de dagrugzak. De verplichte attributen tijdens deze pandemie die ons zonder pardon naar de realiteit katapulteren. Want door even op vakantie te gaan, is corona de wereld niet uit en is toerisme niet op gang gekomen. Wij hebben wel drie dagen energie getankt en de moraal opgekrikt maar we kijken er zo naar uit om zelf volk te ontvangen in ons ViaVia Reiscafé en om toeristen te laten genieten van Marrakech. We houden van vakantie én we willen ook zo graag aan het werk!