Vol hoop op Wereld Toerisme Dag
/Ik zit met Will Tura in mijn hoofd. Hoop doet leven. Zonder hooooop wil ik niet leven...
Gisteren was een hoopgevende dag voor toerisme in Marrakech. Na zes en halve maand ging de poort van Jardin Majorelle weer open. Ik woon er achter de hoek en zag er voor de lockdown dagelijks pakken toeristen aanschuiven om de tuin waar Yves Saint Laurent woonde te bezoeken. Het moet zowat de meest istagrammable plek van Marrakech zijn en dus spot ik er ook de influencers onder de toeristen die Majorelle blauw met gele accenten in hun outfit combineren, ik vermoed dat ze daar meer likes mee scoren. Nu droeg ik gisteren ook wel een blauwe broek met gele bloemetjes, niet toevallig maar ook niet als influencer. Ik werd gewoon echt blij met deze concrete stap naar de heropleving van het toerisme en wou dat met gepaste outfit tonen.
Toeristen mogen Marokko weer in als ze twee negatieve coronatesten en een hotelreservatie kunnen voorleggen. Maar de vluchten zijn beperkt en worden door slechts enkele maatschappijen uitgevoerd. En voor België bijvoorbeeld kleurt de reisbarometer alles buiten Europa rood, het wordt dus verre van gestimuleerd om op reis te gaan. En we moeten er eerlijk over zijn, het coronavirus gaat nog veel te vlot rond in Marokko, gisteren werden er 2700 nieuwe gevallen geregistreerd op 1 dag.
En toch put ik hoop uit de opening van Majorelle, uit de aankondiging dat het prestigieuze Mamounia Hotel op 16 oktober heropent, uit de hoera-kom-naar-Marrakech-sfeer die enkele restaurants en riads opnieuw de wereld insturen.
Hoop doet leven. Toerisme doet leven. Het is voor veel Marrakchi de bron van inkomsten. Sinds het uitbreken van het coronavirus is het dan ook voor veel inwoners hier overleven. Ik heb het niet over een instituut als Jardin Majorelle, uiteraard hebben die ook enorm verlies geleden en spaarden ze zichtbaar kosten nog moeite om te investeren in hygiënemaatregelen en circulatieplannen, maar zij zijn professioneel georganiseerd en hadden vermoedelijk wel een financiële reserve. Het is overleven voor de mensen in de informele economie gelinkt aan toerisme en dat zijn er ontelbaar veel in Marrakech. Denk aan de artiesten die lederen sloefen maken, tapijten weven, meubels schilderen, lampen ontwerpen,... denk aan de gidsen, aan de sapjesverkopers, aan de poetsvrouwen en obers in restaurants en riads, aan de chauffeurs, aan de loopjongens,... vaak is hun werk niet geregistreerd en dus hebben deze mensen geen recht op wat voor officiële hulp ook. Het is overleven en hopen op beterschap.
En mijn eigen verhaal als ondernemer in toerisme had ik ook liever anders zien starten, de opening van ons reiscafé ViaVia Marrakech stelden we noodgedwongen uit. We leven op spaargeld en bij momenten weegt de onzekerheid zwaar. Maar we zullen doorgaan om het met die andere klassieker te zingen.
Vandaag is het wereld toerisme dag. Elk jaar op 27 september focust de UNWTO op een ander thema van de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG). Op vlak van de SDG’s zijn er nog heel veel uitdagingen en die zijn er wereldwijd niet minder op geworden door de pandemie. Laat het vandaag een dag zijn waaruit de toeristische sector moed kan putten om door te gaan en waarop de toeristen weer plannen kunnen maken.
Tot binnenkort in Marrakech?
